Οι εργαζόμενοι αποτελούν ένα από τα πολυτιμότερα κεφάλαια μιας εταιρείας, καθώς η εύρυθμη λειτουργία της εξαρτάται εν πολλοίς από τη δική τους απόδοση. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνοι αισθάνονται ότι η συνεισφορά τους δεν εκτιμάται όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα την κάμψη της παραγωγικότητάς τους. Ποια είναι όμως τα σημάδια από τα οποία μπορεί να γίνει αντιληπτό αυτό το αίσθημα;

1. Η έλλειψη ενδιαφέροντος και η κάμψη του ηθικού του. Όταν κάποιος εργαζόμενος θεωρεί ότι ούτε οι ιδέες του αλλά ούτε και η προσφορά του εκτιμώνται από την επιχείρηση, παύει να συνεισφέρει στις εταιρικές συναντήσεις και δραστηριότητες καθώς και στον καθημερινό φόρο εργασίας.
2. Η άρνησή του σε οποιαδήποτε αλλαγή. Η αντίδραση αυτή, η οποία μπορεί στην αρχή να μην γίνεται ορατή αλλά να εξελιχθεί σταδιακά σε καταστροφική συμπεριφορά, μπορεί να έχει είτε ενεργητική μορφή, με αντίδραση σε κάθε αλλαγή, είτε παθητική, με απλή απάθεια για οτιδήποτε συμβαίνει στον εργασιακό χώρο.
3. Έλλειψη συνεργασίας. Σταδιακά, ο εργαζόμενος θα αρχίσει να εμφανίζει συμπτώματα παραίτησης και θυμού. Το αποτέλεσμα είναι να χάνεται πολύτιμος, παραγωγικός χρόνος και ενέργεια, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της εταιρείας για διάφορα project.
4. Κάμψη παραγωγικότητας. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι φυσικά η κάμψη της παραγωγικότητας των εργαζομένων, ανεξάρτητα από το ρόλο τους μέσα στην επιχείρηση. Ένας υπάλληλος, ο οποίος νιώθει υποτιμημένος, συχνά δεν προσφέρει στο maximum των δυνατοτήτων του αλλά το λιγότερο που μπορεί.
5. Παραίτηση. Τελικά, ο συγκεκριμένος εργαζόμενος θα πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει την εταιρεία και να προβεί σε αναζήτηση μίας εργασίας, στην οποία πιστεύει ότι αναγνωρίζονται τα προσόντα του.

Οι λύσεις στο πρόβλημα αυτό είναι απλές με σημαντικά όμως οφέλη για τη σωστή λειτουργία της επιχείρησης. Ο δημόσιος έπαινος, ο χρόνος που περνάει ο εργοδότης μαζί τους ακόμη και ένα απλό ευχαριστήριο σημείωμα, μπορεί να φέρει τεράστια αλλαγή τόσο στη διάθεση όσο και στην απόδοση του εργαζόμενου.