Η ιδιαιτερότητα και διατροφική αξία του ελαιολάδου οδηγούν τους παραγωγούς στην υιοθέτηση συσκευασιών που διατηρούν αναλλοίωτη την ποιότητά του κάνοντας χρήση υλικών τα οποία εξασφαλίζουν προστασία από αέρα και φώς.
Βασική προϋπόθεση για τη διασφάλιση ποιότητας, γεύσης και αρώματος είναι η αποθήκευση σε σκιερό μέρος μεταξύ 16^ο C και 18^ο C, αλλά κυρίως είναι η επιλογή κατάλληλης συσκευασίας. Πέρα από το κριτήριο της καλαισθησίας θα πρέπει να επιλεγεί το σωστό υλικό για τυποποίηση και συσκευασία όπως γυαλί, αλουμίνιο,  ανοξείδωτο ατσάλι, πλαστικό, τα οποία ανταποκρίνονται περισσότερο ή λιγότερο στην ανάγκη για προστασία του περιεχομένου.
Το γυαλί χρησιμοποιείται ευρέως για αποθήκευση τροφίμων, ενώ για την περίπτωση του ελαιολάδου συχνά επιλέγεται σκουρόχρωμη γυάλινη συσκευασία καθώς παρέχει μεγαλύτερη προστασία από το φώς. Το διάφανο γυαλί βέβαια επιλέγεται περισσότερο από τους καταναλωτές, αλλά η οξείδωση του προϊόντος είναι πιο πιθανή για αυτό συνιστάται η χρήση ετικέτας ή χάρτινης θήκης, τα οποία μπλοκάρουν τις ακτίνες UV. Το γυάλινο μπουκάλι αποστειρώνεται εύκολα για να χρησιμοποιηθεί ξανά και συνεπώς είναι φιλικό προς το περιβάλλον και μειώνει το κόστος παραγωγής νέων συσκευασιών, μειονεκτεί λόγω του βάρους της και της εύθραυστης κατασκευής της.
Οι ατσάλινες συσκευασίες λόγω υψηλού κόστους παραγωγής δεν προτιμώνται για μικρές ποσότητες, αλλά παραμένει στις καλύτερες επιλογές για προστασία του ελαιολάδου από οξυγόνο, μικροοργανισμούς και υγρασία.