Όταν η Ελλάδα απασχολεί τις ειδήσεις των ΗΠΑ, είναι συνήθως για το αυξανόμενο χρέος της και την πάσχουσα οικονομία της. Ωστόσο, τα δύο τελευταία χρόνια, έχει καταφέρει να απασχολεί τα ΜΜΕ για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο: για το στραγγιστό γιαούρτι που έχει κατακλύσει τα ράφια των super-markets. Σήμερα, η εταιρεία Chobani αποτελεί την ηγέτιδα μάρκα γιαουρτιού στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είδε τις πωλήσεις της να εκτινάσσονται στα ύψη-από 0 το 2007 σε $ 500 εκατομμύρια το 2011-αφήνοντας πίσω της παραδοσιακούς παραγωγούς γιαουρτιού όπως η General Mills και η Kraft. Ο ιδρυτής της Chobani είναι ο κύριος Hamdi Ulukaya, ένας μετανάστης από την Τουρκία που βίωσε το αμερικανικό όνειρο. Ποια είναι όμως η πορεία του ελληνικού γιαουρτιού στις ΗΠΑ και τι διδάσκει η ιστορία της εταιρείας Chobani στους νέους επιχειρηματίες;
Σύμφωνα με τον κύριο Κώστα Μάστορα, τον άνθρωπο που εισήγαγε το ελληνικό γιαούρτι στις ΗΠΑ-ιδρυτής και ιδιοκτήτης των Optima και Titan Foods στην Αστόρια της Ν.Υόρκης- αναφερόμενος στα παραδείγματα της Chobani και της ΦΑΓΕ, καταλήγει ότι η επιτυχία έγκειται στην επιχειρηματικότητα. Το 2000, η ΦΑΓΕ του πρότεινε την ίδρυση μιας κοινής εταιρείας εισαγωγών. Η συνεργασία όμως δεν ευοδώθηκε και η ΦΑΓΕ δημιούργησε τη θυγατρική εταιρεία FAGE US. Όντας στενός συνεργάτης με τη FAGE US, ο κος Μάστορας εξομολογείται δύο σημεία κλειδιά στην κατάκτηση των Αμερικανών καταναλωτών, που παραδοσιακά δεν είναι λάτρεις του γιαουρτιού. Αυτά ήταν η εισαγωγή στην αγορά δύο νέων κωδικών προϊόντων, το στραγγιστό γιαούρτι με 6% και 0% λιπαρά, αλλά και η συμμετοχή σε εκθέσεις όπου μάθαιναν στον κόσμο πώς να τρώει το ελληνικό γιαούρτι. Η μεγάλη ανάπτυξη όμως ήρθε όταν οι εταιρείες Trader Joe’s και Whole Foods αποφάσισαν να διανείμουν το προϊόν. Τότε, οι πωλήσεις εκτινάχθηκαν από $ 4 σε $ 40 εκ. Ωστόσο, η ΦΑΓΕ δεν είχε πλέον την παραγωγική ικανότητα να προμηθεύει την αγορά των ΗΠΑ, και εγκατέστησε έτσι το δικό της εργοστάσιο στη Ν. Υόρκη. Και αυτό ήταν και το μεγάλο λάθος της σύμφωνα με τον κ. Μάστορα: «Άνοιξαν ιδιόκτητο εργοστάσιο στην ίδια τοποθεσία με την τότε επονομαζόμενη Efratis, μία εταιρεία παραγωγής φέτας που εισήλθε τελικά στην αγορά του γιαουρτιού, σε μεγαλύτερη κλίμακα, κυριαρχώντας στην αγορά του ελληνικού γιαουρτιού. Η εταιρεία αυτή σήμερα λέγεται Chobani» (Forbes, 2011).
Σύμφωνος εμφανίζεται και ο κ. Ulukaya, ο οποίος δηλώνει: «η Chobani δεν πρόκειται για μία ιστορία γιαουρτιού. Πρόκειται για μία ιστορία παραγωγής». Η Chobani έκανε μια στιγμιαία επιτυχία, όταν χτύπησε τα ράφια, το 2007, με τις παραγγελίες συνεχώς να αυξάνονται. Ο Ulukaya είχε σύντομα μεγάλες εταιρείες παραγωγής γιαουρτιού, όπως η  Danone να χτυπούν την πόρτα του ζητώντας του να πουλήσει. Επίσης, θα μπορούσε να στραφεί σε εταιρείες ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων για χρηματοδότηση. Οι παραπάνω  στρατηγικές είναι συνήθως και οι πιο ελκυστικές για νεοϊδρυθείσες εταιρείες τροφίμων, γιατί αν δεν το κάνουν, οι μεγαλύτερες εταιρείες μιμούνται το προϊόν και χρησιμοποιώντας τις μεγάλες μονάδες παραγωγής τους, το προσφέρουν στις μάζες. Ωστόσο, ο Ulukaya αποφάσισε να μην πουλήσει. Αντιθέτως, η προσοχή της Chobani στράφηκε στην επέκταση και μάλιστα γρήγορα. Και έτσι και έκανε. Ο Ulukaya δεν ανέθεσε τίποτα σε εξωτερικούς συνεργάτες- διατήρησε τον έλεγχο του γιαουρτιού από την παραγωγή του στα εργοστάσια μέχρι τη στιγμή που ανεβαίνει στα ράφια. Η εταιρεία κατασκεύασε επίσης μια μεγάλη αποθήκη απέναντι από το εργοστάσιο σε δύο μήνες, και αμέσως μετά έχτισε ένα άλλο τεράστιο εργοστάσιο στο Αϊντάχο. Επίσης, σίγουρος για την επιτυχία του προϊόντος, βάσισε την τιμή του σε ό, τι αυτό θα κόστιζε στο μέλλον, αν οι πωλήσεις αυξηθούν, αντί της πρακτορείας των υψηλού κόστους εισροών που η εταιρεία είχε να αντιμετωπίσει κατά την έναρξη (Το γιαούρτι σήμερα πωλείται για περίπου $ 1 ανά κεσεδάκι). Η στρατηγική πέτυχε και η Chobani σήμερα παράγει 2,2 εκ. κεσεδάκια γιαούρτι κάθε βδομάδα.
Σύμφωνα με τον Hamdi Ulukaya, κάνοντας απολογισμό της επιτυχίας του, καθοριστικοί παράγοντες για την ανάπτυξης μιας νεοϊδρυθείσας εταιρείας είναι η επιχειρηματικότητα, η στρατηγική ανάπτυξη μέσω της επέκτασης, η ταχύτητα κινήσεων και λήψεων αποφάσεων, το ξεκίνημα της εταιρείας από μια μικρή πόλη και οι αφοσιωμένοι υπάλληλοι.
Άλλωστε, όλοι οι παραπάνω παράγοντες επιτυχίας συνοψίζονται τέλεια στη φράση του κου Μουρδουκούτα: «οι πρωτοπόροι ανοίγονται στις αγορές, οι αποικιοκράτες όμως εκμεταλλεύονται πλήρως τις δυνατότητες μίας αγοράς» (Forbes, 2011).
Πηγές: 
www.forbes.com , www.usatoday.com , www.businessinsider.com