Παραδοσιακό εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας, και πιο συγκεκριμένα της Πελοποννήσου, των Ιονίων Νήσων και της Στερεάς Ελλάδας, η ελληνική σταφίδα προμηθεύει τις ξένες αγορές για παραπάνω από εξακόσια χρόνια. Με το 90% της συνολικής παραγωγής αποκλειστικά να εξάγεται, το μέλλον της σταφιδικής καλλιέργειας, διαγράφεται ευοίωνο.
Μάλιστα, με το άνοιγμα της αγοράς που πέτυχε η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ζακύνθου εξάγοντας 20 τόνους σταφίδας στην Ολλανδία, νέοι ορίζοντες ανοίγονται για το παραδοσιακό αυτό αγροτικό προϊόν, υποστηρίζοντας την άποψη των συνεταιριστικών φορέων, ότι η  «σταφίδα είναι μία καλλιέργεια που αξίζει να παραμείνει αλλά και να επεκταθεί».
Η παραγωγή της σταφίδας στη χώρα μας χρονολογείται ήδη από τους αρχαίους χρόνους, σύμφωνα με μαρτυρίες για την ‘’αποξηραμένη σταφυλή’’ που συναντώνται  στην ‘’Κύρου Ανάβαση’’  του Ξενοφώντος. Μαρτυρίες ωστόσο για την συστηματική καλλιέργειά της, ανάγονται στον 14^ο αι μΧ. Επιπλέον, η μαύρη σταφίδα ήταν αυτή που έσωσε τους Αθηναίους από τον λιμό της Κατοχής, σύμφωνα με το μύθο. Όντας γευστικό προϊόν, πλούσιο σε θερμίδες και θρεπτικά συστατικά, αρκεί μία χούφτα από σταφίδες για να εξασφαλίσει κανείς την επιβίωση.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι και αυτά που καθιστούν τη σταφίδα τόσο δημοφιλή σε χώρες όπως η Μ. Βρετανία, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Οι Βρετανοί συγκεκριμένα, φαίνεται να εκτιμούν ιδιαιτέρως την ελληνική σταφίδα καθώς είναι η πρώτη εισαγωγική χώρα της ελληνικής παραγωγής με ποσοστό που ξεπερνά το 95% των συνολικών εισαγωγών της  κατά τα τελευταία δύο έτη. Ακόμα και η αγγλική λέξη για τη σταφίδα, ‘’currant’’, η όποια προέρχεται από τον ‘Κορινθιακό Κόλπο’ (Corinthian Gulf) υπονοεί την αγάπη και κατ’ επέκταση τις εισαγωγές μαύρης Κορινθιακής σταφίδας των Βρετανών.  Η ετησία κατά κεφαλήν κατανάλωση αποξηραμένων φρούτων τους  δε, ανέρχεται στο 1,5 κιλό με τη σταφίδα να έρχεται δεύτερη μετά τον αποξηραμένο ανανά.  Δεύτερη σε απορρόφηση της ελληνικής παραγωγής είναι οι Ολλανδοί, οι οποίοι σημειώνουν όλο και μεγαλύτερα ποσοστά εισαγωγικής ζήτησης. Επιπρόσθετα, η Αυστραλία, οι Η.Π.Α, ακόμα και η Ινδία, αναδεικνύονται σταδιακά σε αναπτυσσόμενες αγορές για την ελληνική σταφίδα. Μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας μας στην περαιτέρω εκμετάλλευση των υφισταμένων και νέων αγορών αποτελεί το γεγονός ότι μόνο η Ελλάδα παράγει μαύρη σταφίδα, παρά τις προσπάθειες ορισμένων χωρών όπως το Ουζμπεκιστάν, η Αυστραλία, και η Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
 Ωστόσο, παρά την παραδοσιακή ζήτηση για ελληνική μαύρη σταφίδα ανά την Ευρώπη, η παραγωγή ήδη από το 1985, ολοένα και μειώνεται. Σήμερα, η παραγωγή παραμένει χαμηλή αδυνατώντας να καλύψει τη συνολική ζήτηση για εξαγωγές. Τα νέα παγκόσμια δεδομένα όμως, όπως η αφοσίωση των παραδοσιακών εισαγωγέων και το άνοιγμα των αγορών πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης, καθιστά επιτακτική την επέκταση της σταφιδικής καλλιέργειας και την ανάδειξή της και πάλι στο «Μαύρο Χρυσό» της Ελλάδας.
Πηγές: www.goodnews.gr, www.agronews.gr, www.paseges.gr, www.pyrgostriffylias.blogspot.gr, www.enet.gr, www.pesunion.gr